De Mohawk Deer: Een Wrak met een Rijke Geschiedenis
Diep in de Middellandse Zee, op een diepte van 50 meter, rust het wrak van de Mohawk Deer. Dit schip, met een bewogen verleden en meerdere naamswijzigingen, biedt vandaag de dag een fascinerende duikervaring. Omgeven door een divers onderwaterleven en met goed bewaarde structuren, is het een unieke locatie voor ervaren duikers.
Een Schip met Vele Namen
De Mohawk Deer begon zijn leven onder een andere naam en voer op verschillende wateren voordat het uiteindelijk in de Middellandse Zee belandde:
- L.C. Waldo (1896): Gebouwd als vrachtschip voor transport over de Grote Meren in Noord-Amerika.
- Riverton (1914): Na een schipbreuk in 1913 werd het schip hersteld en kreeg het een nieuwe naam.
- Mohawk Deer (1948): Het schip werd overgenomen door de Mohawk Navigation Co. en kreeg zijn uiteindelijke naam.
Van de Grote Meren naar de Middellandse Zee
Gedurende zijn operationele jaren voer het schip over verschillende wateren:
- Grote Meren (Noord-Amerika): Vervoerde goederen tussen havens in de VS en Canada.
- Atlantische Oceaan: Na de naamswijziging naar Riverton werden Europese havens toegevoegd aan de vaarroute.
- Middellandse Zee: Als de Mohawk Deer voer het voornamelijk tussen Noord-Afrika en Europa.
De Laatste Reis en Het Zinken
Op 6 november 1967 kwam het einde van de Mohawk Deer. Terwijl het schip werd gesleept van Genua naar La Spezia voor de sloop, brak de sleepkabel tijdens een zware storm. Het schip dreef af en sloeg te pletter op de rotsen van het Portofino Promontory. De bemanning wist veilig van boord te komen, maar het schip brak opnieuw in tweeën – net zoals bij de schipbreuk in 1913.
Vandaag de dag ligt het wrak op de zeebodem van Cala degli Inglesi, een baai bij Portofino.
Een Unieke Duikervaring
De Mohawk Deer is een indrukwekkend wrak om te verkennen, maar vereist ervaring vanwege de diepte van 50 meter en de soms wisselende zichtbaarheid.
Wat Maakt deze Duik Bijzonder?
- Toegang & Structuur: Het wrak ligt op zijn stuurboordzijde, en grote delen zoals de machinekamer, keuken en bemanningsverblijven zijn nog intact.
- Sporen van de Ramp: Tijdens de duik zie je duidelijk de impactplekken waar het schip de rotsen raakte, inclusief overblijfselen van de sleepkabel.
- Rijk Onderwaterleven: Tussen de wrakstukken schuilen kreeften, murenen en tandbaarzen, en het wrak vormt een kunstmatig rif dat steeds meer zeeleven aantrekt.
Tijdens onze duik zwommen we tussen verspreide brokstukken, een bewijs van de kracht waarmee het schip tegen de rotsen sloeg. Op het diepste punt was het wrak in de beste staat, waardoor we een glimp konden opvangen van het leven aan boord voordat het zonk.
Op de terugweg liet de stroming ons moeiteloos naar de oppervlakte glijden, wat de duikervaring perfect afrondde.
Conclusie
De Mohawk Deer is niet zomaar een wrak; het is een tastbare herinnering aan de grillen van de zee en de vergankelijkheid van schepen. Ondanks de uitdagingen die de diepte en de verspreide brokstukken met zich meebrengen, is het een plek die elke ervaren wrakduiker ooit gezien moet hebben. Met elke duik onthult het wrak nieuwe geheimen en blijft het een fascinerende bestemming voor avonturiers.
